သပြေငုတ်များသည် ဘုရားပန်းအဖြစ်အသုံးပြုရာတွင် အရွက်များဝေဆာပြီး ကြာရှည်ခံသော ပန်းများဖြစ်ကာ ဈေးများထဲတွင်လည်း ဝယ်ရလွယ်ကူသော ပန်းတစ်မျိုးဖြစ်ပါသည်။ ပဲခူးတိုင်းဒေသကြီး တောင်ငူမြို့နယ်အနီးရှိ ရေတာရှည်၊ ရေနီမြို့များတွင် သပြေငုတ်များကို စီးပွားဖြစ်စိုက်ပျိုးကြပြီး နေပြည်တော်သို့လည်း တင်ပို့ရောင်းချ ကြပါသည်။ သပြေငုတ်များကို မိုးရာသီကာလ (ဇွန်လနှင့် ဩဂုတ်လ)တွင် အဓိကစိုက်ပျိုးလေ့ရှိပြီး မိုးနည်းသော ဒေသများတွင် ဆောင်းဦးနှင့်နွေဦးကာလ ဖြစ်သော (အောက်တိုဘာလနှင့်မတ်လ) တွင် ရေပေးသွင်း၍ စိုက်ပျိုးနိုင် ပါသည်။ တောင်ငူဒေသအနီး တစ်ဝိုက်တွင် အရွက်များသေးငယ်ပြီး အစိမ်းရင့်ရောင်ရှိသော မြန်မာ့မျိုးရင်း (ခေါ်) ဒေသရင်း သပြေငုတ်များကို စိုက်ပျိုးကြပြီး ဒေသရင်းသပြေငုတ်များသည် ရာသီဥတုဒဏ် ကောင်းစွာခံနိုင်ပါသည်။
ဒေသရင်းသပြေငုတ်များသည် အမြစ်မျှင်သေးပြီး (ရှမ်းပြည်နယ်မှမျိုးများ) ဖြစ်ကာ အမြစ်စု ပြုံကြီးပြီး မြေမျက်နှာပြင်နှင့်နီးကပ်စွာ ဖွံ့ဖြိုးပေါက်ရောက်ပါသည်။ သပြေငုတ်များစိုက်ပျိုးရာတွင် သဲဆန်သောမြေတွင် အမြစ်များရှည်လျားသေးငယ်စွာ ပေါက်ရောက်ပြီး ရွှံ့မြေတွင် အမြစ်များတိုပြီး ပိုမိုတုတ်ခိုင်စွာ ပေါက်ရောက်ပါသည်။ နိုက်ထရိုဂျင်ဓာတ်များသော မြေဩဇာပေးပါက ပင်စည်ပျော့၍ အရွက်များကြီးပြီး အစိမ်းရင့်ရောင်ရှိကာ ပိုတက်ဆီယမ်ကြွယ်ဝသော မြေဩဇာပေးပါက ပင်စည် တုတ်ခိုင်ပါသည်။ သပြေငုတ်များကို တစ်နှစ်လျှင် ယူရီးယားပုလဲဓာတ်မြေဩဇာ ၂ ကြိမ်ကျွေးခြင်း၊ မြေအောင်းပိုးကာကွယ်ရန် ဒီပါ သို့မဟုတ် ဖစ်ပရိုဆေးခဲဖြင့် ပြုစုကုသခြင်းများ၊ မနက်နှင့်ည ၂ ကြိမ် ရေလောင်းပေးခြင်းဖြင့် စိုက်ပျိုးပြီး ၃နှစ်မှ ၅နှစ်အကြာတွင် ငုတ်တူး၍ ရောင်းချနိုင်ပါသည်။
တောင်ငူမြို့နယ်၊ ရေတာရှည်နှင့်ရေနီမြို့များသည် သပြေငုတ်စိုက်ပျိုးရေး၏ ဗဟိုချက်မ တစ်ခုဖြစ်ပြီး ဒေသခံတောင်သူများအတွက် စီးပွားဖြစ်ထုတ်လုပ်နိုင်သော လုပ်ငန်းတစ်ခုလည်း ဖြစ်ပါသည်။ ရာသီဥတုနှင့် မြေဆီလွှာအခြေအနေ၊ ရေရရှိမှုတို့ကြောင့် သပြေငုတ်စိုက်ပျိုးမှုများ အောင်မြင်ဖြစ်ထွန်းစေသည့် အကြောင်းရင်းလည်းဖြစ်ပါသည်။ သပြေငုတ်အမျိုးအစားများ ကွာခြား ခြင်းသည်လည်း မျိုးစိတ်၊ ရာသီဥတု၊ မြေဆီလွှာနှင့် စိုက်ပျိုးနည်းများ မတူညီခြင်း ကြောင့်ဖြစ်ပါသည်။
တောင်ငူဒေသ၏သဘာဝအခြေအနေသည် ပဲခူးရိုးမအနီးရှိ မြေဆီလွှာနှင့် ရေရရှိမှုတို့ကြောင့် သပြေငုတ်စိုက်ပျိုးရန် အထူးသင့်တော်ပြီး ဈေးကွက်ထဲတွင်လည်း ဝယ်လိုအား မြင့်မားပါသည်။
DOCA(ပဲခူး)